Rituelen.

Elke religie kent zijn eigen rituelen. Van het Christendom tot aan het Hindoeïsme. Zelfs Atheïsten en Satanisten hebben rituelen. Waarbij de oprichtere van de laatste “religie” het belang van rituelen beschrijft in een van zijn boeken. Als zelfs de laagste vorm van religie het belang van rituelen ziet, dan weet je dat de mens dit nodig heeft.

Maar welke rituelen kennen we binnen de grote waaier die het heidendom heet? Uiteraard kunnen we beginnen met rituelen die uitgevoerd kunnen worden door het individu. Immers, het gros van de moderne heiden begint alleen voordat hij mensen vind om zich veilig genoeg te voelen om deel te nemen aan groepsrituelen.

Natuurlijk is het zo dat vele Sibbes en groepen het niet zo prettig vinden om hun rituelen met de buitenwacht te delen. Met dat in het achterhoofd zal ik op deze pagina globaal de mogelijkheden delen die gebruikt kunnen worden.

Jaarfeesten.

Volgens de Oud germanist Jan de Vries, vierden de Germanen in de loop van het

jaar drie grote algemene offerfeesten. Deze feesten vielen hoogst waarschijnlijk

samen met de hoogtepunten in het agrarische jaar: zaaien, oogsten en dorsen

(Vries de, J, ARG 1970 445) Waarbij oude mei als zaaifeest/vruchtbaarheidsfeest kan worden gezien, het oogstfeest rond 17/23 september, rond deze periode kan ook het Dorsfeest geweest zijn.

Twee andere belangrijke offerfeesten die niet in deze setting lijkt te passen, maar wel in het twee seizoenen principe van onze voorouders zijn midzomer waarbij de zon op zijn hoogst staan, en midwinter waar de zon op zijn laagst staat. En alle belangrijke zaken lijken te komen in tweetallen, welk verschillen als dag en nacht, zon en maan, man en vrouw, onderwereld versus bovenwereld.

In de afgelopen twee decennia heb ik de volgende vier vieringen als meest belangrijk ervaren, zowel in groep als alleen.

Oude Mei.

Het begin van de lente, welk niet alleen voor een nieuw leven kan staan maar ook voor het begin van het zaaijaar. De winter loopt op zijn eind en met nieuw leven hoort een nieuw begin. Dit wordt gevierd met verhalen vertellen, de mede die gebotteld is tijdens het oogstfeest. En uiteraard met het verbranden van rommel uit het oude jaar. Het is dan ook geen toeval dat Pasen, Pinksteren, hemelvaart en andere christelijke feestdagen rond de zelfde periode gevierd worden. Niet volgens de zonnekalender maar de maankalender.

Midzomer.

De zon staat op zijn hoogst, de zomer is begonnen. En dit vieren we, tevens gaan we in rouw omdat de zon nu niet meer groeit maar sterft zoals Balder. Een erg duaal feest waarbij we de zon eren, en rouwen om Balder.

Er wordt over vuur gesprongen voor vruchtbaarheid zowel in de zin van nageslacht in vlees als geest. Sommige spelen de dood des Balder na anderen knuppelen de Haan. Weer andere vertelen midzomerverhalen.

Oogstfeest.

Vroeger waren feesten altijd gekoppeld aan de omringende natuur en haar cycli. In augustus, met volle maan, werd er door onze voorouders oogstfeest gevierd.  Het was het einde van de warmste zomerdagen, de dagen werden duidelijk korter, veel van wat men in het voorjaar gezaaid had was nu rijp en de hele gemeenschap ging na een aantal dagen hard labeur op de velden nu wat rusten. Dit werk werd door de hele gemeenschap gedaan, volwassen, ouderen en kinderen, iedereen droeg zijn steentje bij, het was nu tijd om wat te ontspannen en te genieten van de oogst. Lekkere, overvloedige maaltijden werden voorbereid, honing mede en fruitwijnen werd geserveerd, er werd gedanst, gezongen, gelachen en geliefkoosd. (bron: Hagezussen)

Joelfeest.

De zon staat op zijn laagst en de winter wordt geviert. Een feest waarbij het sibbe gevoel centraal staat. Dat de verchristelijke versie hiervan "kerst" zo populair is, is niet zo vreemd. Immers het is koud buiten en daardoor keer je naar binnen. Banden met familieleden worden aangehaald en verhalen worden gedeeld. De sluier met het hiernamaals is dun. De wilde jacht raast buiten, dus bij het joelblok warm je de handen.